Zespół Szkoły Podstawowej i Przedszkola w Otfinowie

Stanisław Wawrzyniec Staszic

(ur. przed 6 listopada 1755 w Pile, zm. 20 stycznia 1826 w Warszawie) – polski działacz oświeceniowy, pionier spółdzielczości, pisarz i publicysta, filozof i tłumacz, geograf i geolog; ksiądz katolicki.

 Minister stanu Księstwa Warszawskiego od 1809 roku, radca stanu Księstwa Warszawskiego od 1810 roku, zastępca ministra oświaty Królestwa Polskiego w latach 1818-1824, minister stanu Królestwa Polskiego od 1824 roku. 
 Po rozbiorach poświęcił się pracy nad rozwojem gospodarczym kraju oraz rozwinął szeroką działalność organizatorską w dziedzinie nauki i oświaty. Od 1808 roku do 1826 roku był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Nauki.
W 1816 odznaczony Orderem Orła Białego.
 Jednym z dzieł Stanisława Staszica, które ugruntowało jego sławę i popularność, było Towarzystwo Hrubieszowskie. Żywiąc głębokie przekonanie, że przeznaczeniem człowieka na ziemi jest "miłość bliźniego ziszczana przez dobre czyny", Staszic postanowił swoje życie na to poświęcić, aby móc polepszyć los "kilku lub kilkadziesiąt" rodzin i "swobodniejszym uczynić ich życie". W tym celu wcześnie i na całe życie ograniczył swoje potrzeby, aby z ich oszczędności móc zrobić ofiarę dla drugich, od niego bardziej potrzebujących.
 Był inicjatorem i głównym fundatorem pomnika Mikołaja Kopernika, współfundatorem pomnika Józefa Poniatowskiego. W 1823 ufundował obelisk na Grochowie (przy ulicy Podskarbińskiej), upamiętniający budowę szosy brzeskiej. Testamentem ustanowił fundacje na rzecz kilku warszawskich szpitali i przytułków, Instytutu Głuchoniemych oraz budowy dla ubogich Domu Przytułku i Pracy (obecnie część Szpitala Wolskiego).
 Poglądy swoje wyłożył w dwóch dziełach: w "Uwagach nad życiem Jana Zamoyskiego" i w "Przestrogach dla Polski".
 Przywiązywał dużą wagę do wychowania młodzieży, dla której celem powinno być dobro ojczyzny ponieważ szczęście społeczeństwa wynika z użyteczności wszystkich jego członków, dlatego, jak pisał, "końcem edukacji krajowej powinna być użyteczność obywatela". Proponuje, by w szkołach stosowano zasadę łączenia teorii z praktyką, poszerzano wiedzę o własnym kraju, pogłębiano wiadomości z matematyki, fizyki i chemii.

 "Talent jest jak kawałek szlachetnego, ale surowego metalu: dopiero pilna praca go obrobi i wartość mu wielką nada." (Stanisław Staszic)

 "Wolno zapomnieć o godnościach, ale nigdy o swojej godności."

(Stanisław Staszic)
 
 "Gdy Polacy będą umieć siebie samych cenić w domu, będą ich cenić

i za granicą."   (Stanisław Staszic)

"Uczcie się ludzie, byście swe powinności wypełniać umieli !" (Stanisław Staszic)